سیاست یعنی عشق

شاید تعجب کنید، ولی تحقیقی که این اواخر در بیش از ده هزار دبیرستان انجام شد، نشان داد که در طی ده سال گذشته تعداد نوجوانانی که در طول سال یک یا دو بار به والدین شان دروغ گفته اند، تا ده درصد افزایش یافته است و جالب اینکه قریب به نود درصد این نوجوانان، هنگامی که مشت شان باز می شود و دروغ شان لو می رود، بابت آنکه صداقت نداشته متاسف نمی شوند؛ بلکه آنها از این بابت ناراحت می شوند که نتوانسته اند خوب دروغ بگویند!

دروغگویی در نوجوانان به سه شکل اتفاق می افتد:
۱. حذف حقیقت
۲. تحریف حقیقت به شکل گفتن نیمی از حقیقت
۳. دستکاری کردن حقیقت

چه باید کرد؟
صرف نظر از اینکه نوجوان شما به چه دلیل دروغ می گوید و از کدام یک از شیوه های بالا استفاده می کند، شما در برابر دروغگویی او چاره ای ندارید جز اینکه:

۱. ابتدا خوب گوش کنید، سپس واکنش نشان دهید.
تصور کنید با صحنه ای مواجه شده اید که برایتان غیر قابل باور است؛ مثلاً نوجوان تان را در جمع دوستانش، سوار بر یک ماشین می بینید که با سرعت غیر مجاز در حال ویراژ دادن به خیابان است.

به طور حتم این بدین معناست که فرزند شما، در تمام فعالیت های غیر اخلاقی آن گروه(مثلاً سیگار کشیدن) نیز شرکت داشته یا دارد؛ البته باید پذیرفت که اگر در چنین کارهایی شرکت نداشته، حداقل در معرض خطر اقدام به آن قرار گرفته است.

قطعاً حق با شماست، اما تا زمانی که مطلب کاملاً روشن نشده باشد، شما نمی توانید به حقیقت پی ببرید و قضاوت کنید. شما تنها زمانی می توانید حقیقت را کشف کنید که با دقت به سخنان فرزند نوجوان تان گوش دهید. نگران نباشید؛ شما به عنوان یک فرد بالغ و یک والد با تجربه، می توانید حقیقت را به وضوح در بسیاری از نکته ها، حرف ها، باورها و دفاع هایی که نوجوان تان در هنگام صحبت با شما ابراز می کند، پیدا کنید (البته بدون احساساتی شدن و تحقیر آنها).

اگر احساس کردید که نوجوان شما برای سرپوش گذاشتن بر روی حقیقت، سکوت کرده است، منتظر نمانید؛ برای آنکه هر چه سریع تر میزان صدمه و آسیب وارده را بررسی کنید، خودتان پیش قدم شوید و پرسش های زیرکانه و دقیقی را در موقعیت های مناسب مطرح کنید. اگر احساس کردید که حقیقت همچنان پنهان مانده، کمی صبر کنید و زمان بدهید تا ببینید چه اتفاقی می افتد(مثلاً یک روز). جالب است بدانید که بهترین پادزهر در برابر طفره رفتن های نوجوانان، صبر است.

مهمترین اصل در برخورد با یک نوجوان، حفظ ارتباط با نوجوان است

۲. مُتهم نکنید؛ زیرک باشید و غیر مستقیم عمل کنید.
مهمترین اصل در برخورد با یک نوجوان، حفظ ارتباط با نوجوان است و از آنجا که اتهام بستن(درست یا غلط) یا سختگیری های بی مورد، این ارتباط را قطع می کند، مطلقاً توصیه نمی شود. دقت کنید که تحت هیچ شرایطی پدر و مادر نباید آمرانه و مستبدانه با نوجوان برخورد کنند، زیرا نوجوان در پی فرآیندهای رشد مغزی، هورمونی و روانی، در برابر برخوردهای خشن، آمرانه و مستبدانه، واکنش بسیار سختی نشان می دهد.

او برای خود ارزش زیادی قائل است و خود را یک فرد برخوردار از عقل، شعور و قدرت انتخاب می بیند؛ بنابراین بهترین راه حل این است که والدین، قوانین خانواده، اجتماع و عرف را با یکدیگر به بحث بگذارند و بدون آنکه نوجوان را مجبور به پذیرش یا اطاعت کنند، دلایل خود را ارائه دهند و دلایل او را نیز در مورد موضوع مورد بحث، بشنوند.

سر تکان دادن های سرسری، نُچ نُچ کردن های عجولانه و دیکته کردن دستورات به نوجوان، بدون در نظر گرفتن حق انتخاب او و شنیدن نظراتش، شروع یک بازی خطرناک است؛ بازی ای که نوجوان علی رغم میل باطنی، صرفاً برای ابراز وجود و اثبات منیت خود به خانواده، آن را در پیش می گیرد؛ بی آنکه به عاقبت آن فکر کند. همواره به خاطر داشته باشید که رعایت احترام، پذیرش عقاید طرفین(در وضع قوانین خشک و مستبدانه و گفتگوی چهره به چهره، همراه با آرامش و به دور از هر گونه توهین، تحقیر و اتهام، تنها چیزی است که می تواند والدین یک نوجوان را در صلح کامل، به نتیجه دلخواه برساند.

۳. به عنوان الگو، خودتان همه یک انسان راستگو باشید.
بسیاری از والدین، پیش چشم تیزبین و هوشیار فرزندان شان دروغ می گویند؛ در حالی که مکرراً به آنها هشدار می دهند که دروغ نگویند! خودتان را جای نوجوان تان بگذارید؛ اگر ببینید والدین تان در مورد چیزی به شما اخطار می دهند که خودشان آن را رعایت نمی کنند، چه حالی خواهید داشت؟ شاید برایتان جالب باشد، اما حقیقت این است که نوجوانان، هر سه سبک دروغگویی را از والدین شان می آموزند و در اغلب موارد، از همان شیوه ای برای پنهان کردن حقیقت استفاده می کنند که از بزرگترهایشان آموخته اند.

بنابراین می شود گفت بهترین راه تشویق نوجوانان به راستگویی آن است که خود شما به عنوان والدین، چنان زندگی کنید که هر روز، دروغ گفتن را برای نوجوان تان سخت تر و دشوارتر کنید. برای نیل به این مقصود لازم است خودتان تحت هر شرایطی راستگو باشید؛ بی آنکه برای رسیدن به اهداف تان حقیقت های سرهم بندی شده را به جای واقعیت، بر سر منطق و شعور خانواده تان آوار کنید.